روش های ارزش گذاری دارایی

ارزش گذاری دارایی عبارت از فرآیند تعیین ارزش بازاری یا فعلی عادلانه دارایی ها با استفاده از ارزش های دفتری، مدل های ارزش گذاری مطلق همانند تحلیل جریان پولی تنزیل شده، مدل های قیمت گذاری آپشن یا موارد قابل مقایسه می باشد. این دارایی ها شامل سرمایه گذاری هایی در سهام قابل فروش همانند سهام، اوراق قرضه و آپشن ها، دارایی های ملموس (همانند ساختمان ها و تجهیزات) یا دارایی های غیر ملموس (همانند برندها، امتیازها و مارک های تجاری) می باشند.

برای سفارش خدمات ارزش گذاری شرکت، استارت آپ و … تماس بگیرید.

شناخت ارزش دارایی

ارزش گذاری دارایی نقش مهمی در بحث های مالی دارد و در اغلب مواقع شامل هر دو ابزارهای سنجش ذهنی و عینی هستند. ارزش دارایی های ثابت شرکت (که همچنین به عنوان دارایی های سرمایه ای یا کارخانه و تجهیزات شناخته می شوند)، بر مبنای ازش دفتری و هزینه های جایگزینی که دارند می توانند برای تعیین ارزش دارایی ها بکار گرفته شوند. با این وجود هیچ عددی در اظهارنامه های مالی وجود ندارد که به صورت دقیق به سرمایه گذاران بگوید که برند شرکت و دارایی ذهنی آن چقدر ارزش دارد. شرکت ها در حین تملک یک شرکت می توانند ارزش سرقفلی آن را بیش از حد ارش گذاری کنند چرا که ارزش دارایی های غیر ملموس ذهنی است و اندازه گیری آن به راحتی امکان پذیر نمی باشد.

ارزش خالص دارایی

ارزش خالص دارایی (که همچنین به عنوان دارایی های ملموس خالص شناخته می شوند) عبارت از ارزش بازاری دارایی های ملموس در ترازنامه (هزینه گذشته آنها منهای استهلاک انباشته) منهای دارایی ها و بدهی های غیرملموس است (یا عبارت از پولی می باشد که در صورت ورشکستگی شرکت باقی می ماند). این ارزش نشادهنده حداقل ارزش یک شرکت می باشد و می تواند یک سطح حداقلی مناسبی را برای ارزش دارایی های شرکت مشخص کند چرا که دارایی های غیرملموس را در نظر نمی گیرد. یک سهام در صورتی کم ارزش گذاری شده در نظر گرفته می شود که ارزش بازاری آن کمتر از ازش دفتری باشد و این بدان معناست که سهام با قیمت کمتری نسبت به ارزش دفتری معامله می شود.

با این وجود، ارزش بازاری یک سهم تفاوت قابل توجهی نسبت به ارزش دفتری آن (یا سرمایه سهامداران) سهم دارد که مبتنی بر هزینه های گذشته است. همچنین بزرگترین ارزش برخی از شرکت ها عبارت از دارایی های غیرملموس آنها می باشد که برای مثال می توان به یافته های یک شرکت تحقیقی پزشکی اشاره کرد.

روش های ارزش گذاری مطلق

مدل های ارزش مطلق دارایی ها را فقط بر مبنای ویژگی های  دارایی ارزش گذاری می کنند. این مدل ها به عنوان مدل های جریان پولی تنزیل شده یا DCF شناخته می شوند و بر مبنای جریانات پولی آینده و هزینه فرصت سرمایه، دارایی هایی همانند سهام، اوراق قرضه و املاک را ارزش گذاری می کنند. این مدل ها عبارتند از:

• مدل های سود تنزیل شده، که ارزش یک سهم را از طریق تنزیل سود سهم مورد انتظار به ارزش فعلی تعیین می کند. در صورتیکه ارزش بدست آمده از طریق DDM بزرگتر از قیمت معامله فعلی سهام باشد، در این صورت قیمت سهم کمتر از حد تخمین زده شده است.
• مدل های جریان پولی آزاد تنزیل شده ارزش فعلی پیش بینی های جریان پولی آزاد آینده را محاسبه می کند که از طریق هزینه متوسط وزنی سرمایه تنزیل شده است.
• مدل های ارزش گذاری درآمد باقیمانده تمامی جریانات پولی که بعد از پرداخت به تامین کننده ها و سایر بخش های خارجی صورت می گیرد را در نظر می گیرد. درآمد باقیمانده به صورت درآمد خالص منهای یک شارژی برای هزینه سرمایه اندازه گیری می شود این شارژ به عنوان شارژ دارایی خالص شناخته می شود و به صورت ارزش سرمایه شرکا ضرب در هزینه سرمایه یا نرخ مورد نیاز برای برگشت سرمایه محاسبه می شود. یک شرکت با توجه به هزینه فرصت سرمایه می تواند درآمد خالص مثبت، ولی درآمد باقی مانده منفی داشته باشد.
• مدل های دارایی تنزیل شده یک شرکت را از طریق محاسبه ارزش بازاری فعلی دارایی های تحت مالکیت شرکت ارزش گذاری می کنند. به دلیل اینکه این مدل هیچ نوع همکاری و عمل مشترکی را در نظر نمی گیرد، برای ارزش گذاری کسب و کارهای مربوط به محصولات (همانند شرکت های معدن کاوی) مناسب است.

ارزش گذاری نسبی و معاملات قابل قیاس

مدل های ارزش گذاری نسبی ارزش را بر مبنای مشاهدات صورت گرفته از قیمت های بازاری مربوط به دارایی های مشابه اندازه گیری می کنند. برای مثال یک روش مناسب برای مشخص کردن ارزش یک دارایی عبارت از مقایسه کردن دارایی های مشابه در همان منطقه است. همچنین سرمایه گذاران به منظور بدست آوردن یک ایده ای در مورد ارزش گذاری های بازاری نسبی یک مضربی از قیمت های موجود در شرکت های عمومی قابل مقایسه را مورد استفاده قرار می دهند. معمولا سهام بر مبنای شاخص های ارزش گذاری قابل مقایسه (همانند نسبت قیمت به عایدی (نسبت P/E)، نسبت قیمت به ارزش دفتری یا نسبت قیمت به جریان پولی) ارزش گذاری می شوند.

همچنین این روش به منظور ارزش گذاری دارایی های غیر نقد، همانند شرکت های خصوصی بدون قیمت بازاری مورد استفاده قرار می گیرد. سرمایه گذاران مشارکت کننده قبل از اینکه ارزش سهام شرکت به صورت عمومی بیان شود، اقدام به ارزش گذاری آن می کنند. سرمایه گذاران از طریق بررسی پراختی های صورت گرفته به شرکت های مشابه در معاملات گذشته یک شاخصی را از ارزش بالقوه یک شرکت بدست می آورند. این مورد به عنوان تحلیل معاملات پیشین شناخته می شود. (بیشتر بخوانید)

سایر روش های ارزش گذاری دارایی ها

1. روش هزینه

روش هزینه ساده ترین روش برای ارزش گذاری دارایی می باشد. این ارزش گذاری از طریق مبنا قرار دادن ارزش قیمت مربوط به خرید دارایی صورت می گیرد.

2. روش ارزش بازاری

روش ارزش بازاری ارزش دارایی را بر مبنای قیمت بازاری یا قیمت مورد انتظار در صورت فروخته شدن در بازار آزاد تخمین می زند. در صورت نبود دارایی مشابه در بازار آزاد، روش ارزش جایگزینی یا ارزش تحقق پذیر خالص مورد استفاده قرار می گیرد.

3. روش سهام مبنا

روش سهام مبنا به یک شرکتی نیاز دارد تا یک سطح خاصی از سهامی را نگه دارد که ارزش آنها بر مبنای ارزش سهام مبنا ارزیابی شده است.

4. روش هزینه استاندارد

روش هزینه استاندارد به جای هزینه های واقعی از هزینه های انتظاری استفاده می کند و در اغلب مواقع بر مبنای تجربیات گذشته شرکت می باشد. هزینه ها از طریق ثبت تفاوت مابین هزینه های واقعی و مورد انتظار مشخص می شوند.

اهمیت ارزش گذاری دارایی

ارزش گذاری دارایی ها یکی از ضروری ترین کارهایی است که باید توسط شرکت ها و سازمان ها صورت بگیرد. دلایل زیادی برای ارزش گذاری دارایی ها وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:

1. قیمت صحیح

ارزش گذاری دارایی نقش مفیدی در شناسایی قیمت صحیح یک دارایی دارد، بخصوص در زمانیکه پیشنهاد خرید یا فروش این دارایی وجود داشته باشد. این ارزشگذاری برای هر دو فرد خریدار و فروشنده مفید است، چرا که فروشنده دارایی خودش را به قیمت زیر ارزش دارایی نخواهد فروخت و خریدار دارایی آن را به قیمت بیش از ارزش واقعی نخواهد خرید.

2. مالیات

هر شخص یا سازمانی که یک ملک یا دارایی دیگری دارد، باید مالیات دارایی خودش را پرداخت کند. ارزشگذاری دارایی باعث می شود که مالیات به صورت صحیحی محاسبه شود.

3. ادغام شرکت

در مواردی که دو شرکت با هم ادغام می شوند، یا زمانی که یکی از شرکا می خواهد کل شرکت را بخرد، ارزش گذاری دارایی نقش مهمی پیدا می کند چرا که باعث می شود شرکا نسبت به سهم دقیق خودشان از ارزش واقعی شرکت مطلع شوند.

4. درخواست وام

زمانی که شرکت اقدام به درخواست وام می کند، بانک یا موسسه مالی یک سری وثیقه هایی را از شرکت خواهد خواست. در این موارد وام دهنده نیاز خواهد داشت که نسبت به ارزش دارایی های شرکت مطلع باشد تا از طریق آن بتواند مقدار مناسب وام قابل اختصاص به شرکت را مشخص کند.

5. حسابرسی

شرکت ها، بخصوص شرکت های خصوصی قانونی هستند و این مورد باعث شده است که این شرکت ها به یک سری حسابرسی های مالی و گزارشات شفاف نیاز داشته باشند. بخشی از فرآیند حسابرسی شامل مشخص کردن ارزش دارایی ها می باشد. (بیشتر بخوانید)

برای سفارش خدمات ارزش گذاری شرکت، استارت آپ و … تماس بگیرید.

10 دلیل اصلی برای ارزش گذاری شرکت

ارزش گذاری چیست (به زبان ساده)

تهیه طرح توجیهی سرمایه گذاری ها (Feasibility Study)

طرح کسب و کار (بیزینس پلن) چیست؟ و انواع آن

تدوین برنامه و بودجه سالانه و داشبورد مدیریتی BI

ساختار سازمانی چیست و انواع آن کدام اند؟ (بخش اول)