کسب وکار را بهتر بشناسیم

کسب وکار اجتماعی
  • کسب وکار چیست

    کسب وکار یا بیزینس به معنای گرد آوری کالا، خدمت و یا هر دو به مشتری است. تحلیلگران معتقدند که کسب وکار در اقتصاد سرمایه داری حاکم است وعمدتا برای آن منظور ایجاد شده اند که منفعتی را برای صاحب آن حاصل نماید. کسب وکارهایی که صاحبان آن دولت می باشد ممکن است به دلایل متعدد بازدهی بالایی نداشته باشند چون بیشتر مشارکت افراد در آن معنا پیدا خواهدکرد.

    کسب وکار

    روش های مختلف شروع یک کسب وکار جدید

    • راه اندازی کسب و کار از صفر
    • خرید کسب و کار موجود از شخص دیگر
    • نمایندگی یا فرانچایز (فرانشیز)

    برخی از صاحب نظران کسب وکار را صرفا خرید و فروش نمی دانند بلکه معتقدند که آن به هر نوع تبادل تکرارشونده تجدیدپذیر اطلاق می شود. کسب وکار اجتماعی به مفهوم بیشینه کردن سود اقتصادی نیست.

    مقاله پیشنهادی:   پرکاربردترین مشتقات مالی

    انواع کسب و کار:

    •  اجتماعی
    •  الکترونیک
    •  باز
    •  خانگی
    • کسب و کار کوچک

    کسب وکار اجتماعی

    واژه کسب وکار اجتماعی اولین بار توسط پروفسور محمدیونس موسس گرامین بانک مطرح شد. کسب وکار اجتماعی با هدف رفع فقر، اعتیاد، بیکاری، طلاق، کار کودکان، مشکلات فرهنگی، مشکلات محیط زیستی و با انگیزه اجتماعی بودن ایجاد می شود. از دیدگاه محمدیونس هر کسب وکار اجتماعی باید دارای یکسری ویژگی ها از قبیل:

    • مشکلات اجتماعی را برخلاف کسب وکارهای تجاری که باهدف حداکثرکردن سود ایجاد شده اند، رفع نماید.
    • کسب وکار اجتماعی باید خودگردان باشد این به آن مفهوم است که تمامی هزینه های خودرا از طریق فروش محصولات و یا خدمات تامین نماید.
    • سود کسب وکارهای اجتماعی میان سهامداران آن تقسیم نمی شود بلکه پس از کسر هزینه های خود مجدد برای گسترش دامنه فعالیت های خود به کارگرفته می شوند.

    کسب وکار اجتماعی بر اساس نوع مالکیت

    کسب و کار اجتماعی نوع اول

    کسب وکار اجتماعی نوع اول آن کسب وکاری است که مالیک آن را افراد با تمکن مالی بالا برعهده دارند و تنها در صورتی یک کسب وکار اجتماعی محسوب می شود که تمام ویژگی های ذکرشده توسط محمد یونس را دارا باشند.

    مقاله پیشنهادی:   راهنمای معاملات آپشن ها

    کسب و کار اجتماعی نوع دوم

    کسب وکار اجتماعی نوع دوم آن کسب وکاری است مالکیت آن را افراد با تمکن مالی پائین برعهده دارند و به عبارتی فقیر هستند. این نوع کسب وکار در صورتی یک کسب وکار اجتماعی محسوب می شود که دو شرط اولیه توسط محمد یونس برای آن مستند و شرط سوم قابل اغماض باشد زیرا تقسیم سود برطرف کننده فقر خواهد بود.

    از بحث های پیشین آشکار است که کسب وکار اجتماعی از کسب وکارهای تجاری و سازمان های خیریه که هدف اصلی در کسب وکارهای تجاری، کسب سود است و در سازمان های خیریه که برای ادامه حیات به دیگران وابسته هستند  و به عبارتی فاقد خودگردانی هستند، متمایز است.

    اصول حاکم بر کسب وکار اجتماعی

    اصول کسب و کارهای اجتماعی براساس یافته های محمد یونس عبارتند از:

    همانطور که پیش از این نیز بدان اشاره شد، کسب وکار اجتماعی با هدف رفع مشکلات اجتماعی ایجاد شود.

    مقاله پیشنهادی:   سازمان تخیلی،خوشه ای، ماتریسی در یک نگاه

     باید پایدار و خودگردان باشد.

    تقسیم سود در میان سرمایه گذاران باید به همان میزان که سرمایه گذاری کرده اند صورت پذیرد.

    سود حاصل از آن باید مجددا به چرخه کسب وکار بازگردانده شود.

    نباید مخرب محیط زیست باشد.

    یکی از اقسام کارآفرینی اجتماعی، بنگاه اجتماعی است. بنگاه اجتماعی با همان هدفی که یک کسب وکار اجتماعی برای رفع مشکلات اجتماعی بوده، تاسیس می شود و میتواند بخشی از سود حاصل شده را میان سهامداران خود تقسیم نماید.

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۱ رای
    ایمان احمدزاده

    کارشناس ارشد علوم اقتصادی

    مطالب زیر را حتما بخوانید:

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    لینک کوتاه: