ماهیت اصلی سرمایه گذاری و تصمیمات سرمایه گذاری

واژه “ماهیت سرمایه گذاری” می‌تواند دامنه وسیعی از فعالیت‌ها را شامل شود. این واژه می‌تواند شامل سرمایه‌گذاری در گواهی سپرده، اوراق قرضه، سهام عادی یا صندوق‌های مشترک سرمایه‌گذاری باشد. اگر چه کسانی که به صورت حرفه‌ای به سرمایه‌گذاری می‌پردازند از دارایی‌های دیگری از قبیل گواهی خرید اسناد، برگ اختیار خرید و فروش سهام، اوراق قابل تبدیل و داراییهای مشهود مانند طلا و اشیای قیمتی برای انجام سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند.

عوامل موثر در تصمیمات سرمایه گذاری

بازده

چرا سرمایه گذاری می کنیم؟ در این عبارت ساده میتوان گفت که سرمایه‌گذاران می‌خواهند از پول خود سودی را کسب نمایند. وجه نقد دارای یک هزینه فرصت از دست رفته است. در صورتی که یک وجه نقد را نگهداری کنید فرصت کسب سود از طریق آن وجه نقد را از دست خواهید داد؛ به علاوه در یک فضای تورمی، قدرت خرید پول کاهش می‌یابد. به عبارت دیگر وقتی نرخ تورم بالا باشد قدرت خرید به سرعت کاهش می یابد.

ریسک

 سرمایه‌گذاران دوست دارند بازده آنها تا جایی که امکان داشته باشد زیاد باشد. ولی باید توجه داشت که میزان بازدهی تحت تاثیر ریسک قرار دارد. سال ۱۹۸۲ در ایالات متحده سال خوبی برای بازار سهام بود، به طوری که بازدهی کلی اوراق مربوط به سهام عادی از ۲۰ درصد بالا رفت. بنابراین تصمیم سرمایه گذاری همیشه باید بر اساس ریسک و بازده صورت گیرد و این دو مورد هیچگاه منفک از هم نیستند.

دارایی

دارایی انواع مختلفی و به همین دلیل تعاریف متعددی نیز دارد. در اینجا دارایی عبارت است از میزان اختلاف بازده واقعی یک سرمایه‌گذاری از بازده مورد انتظار آن. با توجه به این تعریف می‌توان گفت که بازده اسمی مورد انتظار اوراق خزانه ایالات متحده عملاً هیچ ریسکی ندارد. چرا که احتمال اینکه دولت ایالات متحده نسبت به بازخرید تعهدات خود در سررسید ۱۲ یا ۲۶ هفته ناتوان باشد دور از انتظار است. ریسک سهام عادی نسبتاً بیشتر است و بازده مورد انتظار آن می تواند در طول یک سال ، شش ماه، یک ماه،  و حتی یک روز متغیر باشد.

این سوال مطرح می‌شود که آیا سرمایه‌گذاران از ریسک نفرت دارند؟ معمولاً در اقتصاد و به خصوص در سرمایه‌گذاری، فرض بر این است که سرمایه‌گذاران منطقی عمل می‌کنند. بنابراین سرمایه‌گذاران منطقی اطمینان را به عدم اطمینان ترجیح می‌دهند و طبیعی است که در این حالت می‌توان گفت سرمایه گذاران نسبت به ریسک علاقه‌ای ندارند. به عبارت دقیق‌تر باید گفت که سرمایه‌گذاران ریسک گریزند.

سرمایه گذار ریسک گریز

یک سرمایه گذار ریسک گریز کسی است که در ازای قبول ریسک انتظار دریافت بازده بیشتری را دارد. توجه داشته باشید که در این حالت، پذیرفتن ریسک یک کار غیر منطقی نیست، اگر چه میزان ریسک خیلی زیاد باشد، چون در این حالت انتظار بازدهی بالا نیز وجود دارد. در واقع سرمایه‌گذاران به طور منطقی نمی‌تواند انتظار داشته باشند که بدون قبول ریسک بالا بازده بالایی کسب کند.

جایگاه ریسک در سرمایه گذاری

سرمایه‌گذاران به صورت ضمنی یا آشکارا با توجه به ریسک‌پذیری خود دست به سرمایه‌گذاری می‌زنند. سرمایه‌گذارانی که ریسک بالایی را قبول می‌کند انتظار بازدهی بالا را نیز دارند و برعکس سرمایه‌گذارانی که ریسک پایین را قبول می‌کنند، انتظار بازدهی پایینی را دارد. همانطور که پیشتر گفتیم سرمایه‌گذاران به دنبال حداکثر کردن بازده خود هستند. با این حال آیا می‌توان گفت که سرمایه‌گذاران به دنبال حداقل کردن ریسک خود هستند؟ پاسخ این سوال منفی است.

دلیل پاسخ منفی این است که حداقل کردن میزان ریسک، مخصوصاً نرخ بازده پایین، به هزینه‌های  حداقل کردن ریسک نگهداری داراییهای بدون ریسک مثل پس انداز و اوراق خزانه منجر می شود. در حالی که کسانی که سرمایه‌گذاری می‌کنند علاقمند هستند رابطه منطقی بین ریسک و بازده سرمایه‌گذاری را خود ایجاد کنند.

رابطه ی ریسک و بازده

رابطه میان ریسک و بازده را برای همه سرمایه‌گذارانی که مایل هستند در دارایی‌های مالی سرمایه‌گذاری کنند را مشخص می کند. این رابطه همیشه دارای شیب متمایل به بالا است. برای اینکه محور عمودی بازده مورد انتظار است، سرمایه‌گذاری که منطقی است ریسک بالایی را نمی پذیرد مگر اینکه انتظار داشته باشند این ریسک یا بازده بالا جبران خواهد شد. بازده مورد انتظار باید به اندازه کافی بالا باشد تا بتوانند ریسک بیشتری را جبران کند. با این حال هیچ تضمینی وجود ندارد که بازده اضافی حتماً حاصل خواهد شد.

ماهیت سرمایه گذاری

ماهیت سرمایه گذاری می تواند دارای درجات مختلف ریسک‌پذیری باشد و هر فردی خواه شخصی با تحصیلات دانشگاهی، و خواه یک شهروند عادی می‌تواند با توجه به شرایط خود از تصمیمات سرمایه گذاری استفاده کند. سرمایه گذاری عبارت است از، تبدیل وجوه مالی به یک یا چند نوع دارویی که برای مدت زمان مشخصی نگهداری خواهد شد.